Romaxe de nosa señora da barca
Amancio Prada

¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
A Virxen era pequeña
e a súa coroa de prata.
Marelos os catro bois
que no seu carro a levaban.
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
Pombas de vidro traguían
a choiva pol-a montana.
Mortos e mortos de néboa
pol-as congostroas chegaban.
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
¡Virxen, deixa a túa cariña
nos doces ollos das vacas
e leva sobr'o teu manto
as foles da amortallada!
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
Pol-a testa de Galicia
xa ven salaiando a i-alba.
A Virxen mira pra o mar
dend'a porta da súa casa.
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequeña
e a súa barca!
(Federico Garca Lorca)
Correcciones y sugerencias:
santifernandezmolina@gmail.com