O lobo que cría que a lúa era un queixo
Tiro na Testa

[Estrofa 1]
No vento de mazán que se desfraga,
reclamo a libertade pró meu pobo.
Nos cons e pedregullo solar de Cabo de Home
e Punta do Cabalo de Fóra.
Neles poño a miña língoa e descanso os meus ollos.
[Estrofa 2]
Nos loitadores de xofre e lume acedo,
nos difuntos endexamais vencidos.
Nos que virán e han de se-lo lóstrego,
e son aínda lene bris e voz de melro.
Neles poño a miña língoa e descanso os meus ollos.
[Retrouso]
No meniño que dorme, no edredón dos teus ollos,
reclamo a libertade pró meu pobo.
Nos camiños fechados, lumes azuis e brancos,
reclamo a libertade pró meu pobo.
[Ponte]
[Estrofa 3]
Nos cabalos da serra e nos mineiros de Lousame
aquil vinte de Santiago.
Nos sangues artesáns que teño ardendo
(agora mesmo) en cada dedo meu.
Neles poño a miña língoa e descanso os meus ollos.
[Ponte]
Descanso os meus ollos
[Retrouso]
No meniño que dorme, no edredón dos teus ollos,
reclamo a libertade pró meu pobo.
Nos camiños fechados, lumes azuis e brancos,
reclamo a libertade pró meu pobo.
[Ponte]
(Corte - Palm mute)
[Retrouso final] (x2)
Nos ríos, nas folgas, nas romaxes, nas protestas
nos muros, nos escritos,
Nos emigrados, nos perdidos, nos presos, nos explotados,
reclamo a libertade pró meu pobo.